thorarinn.com

Tilbage i havnen

09. ágúst 2006 | 0 aths.

Fríið heima er búið að vera frábært, mikið um afslöppun og hugurinn hefur varla hvarflað að verkefninu. Helst að vinnuvangaveltur hafi valdið heilabrotum, en ekkert meira en ég ræð við.

Þeir lesendur sem ég ekki hafði samband við í skreppinu eru beðnir velvirðingar, en ég ber fyrir mig að ég mun hafa meiri tíma þegar ég flyt heim í haust.

Vinnumál eru sem sé í höfn núna, ég er búinn að hafa samband við fyrirtækin þrjú sem höfðu rætt við mig og láta þau vita hvað varð fyrir valinu. Að vísu er eftir að ganga frá síðustu smáatriðum vegna fjarveru lykilmanna, en að því loknu verða hér birtar nánari upplýsingar um hvaða starf varð fyrir valinu.

T minus three weeks and counting...

Nú styttist mjög óðfluga í skiladaginn 1. sept. Við erum hins vegar sammála um að það hafi verið rétt ákvörðun að taka frí núna, enda hefðum við hvort eð er verið háð því að fá viðbrögð frá kennaranum okkar sem hefur verið í fríi - þannig að þessar tvær vikur hefðu meira farið í stress en nýtanleg afköst.

Við eigum fund með honum núna eftir klukkutíma og þá kemur í ljós hvar við stöndum.

Sjálf skjótum við á að við eigum eftir ca. vikuverk í að skrifa þá texta sem vantar í skýrsluna (plús viðbætur og leiðréttingar sem hann mun eflaust stinga upp á). Þá ættum við að eiga smá tíma í að púsla pakkanum saman, lesa yfir og snurfusa.

Þannig að við ættum að vera í þokkalegum málum.

Vonum við.

Á síðustu stundu

Annars er merkilegt hvað mér text oft að vera alltaf með allt á síðustu stundu þegar ferðalög eru annars vegar.

Í gær átti ég til dæmis síðdegisflug, þannig að um morguninn þurfti ég ekki að gera annað en klára að henda ofan í töskuna, hafa samband við fyrirtækin þrjú og fá mér að borða áður en ég kæmi mér í veg fyrir flugrútuna. Það endaði með því að ég tróð hálfsnæddum hádegissamlokum niður í tösku og hringdi í leigubíl á síðasta snúningi til að ná stressminni rútunni (rútan hálftíma seinna hefði líka dugað mér, en það hefði verið í það tæpasta). Nákvæmlega hvað tíminn fór um morguninn í veit ég ekki alveg.

Þegar ég bað leigubílstjórann um að skutla mér út á Umferðarmiðstöð spurði hann hvort ég væri á leiðinni eitthvað út úr landi. Ég svaraði játandi, ég væri á leið til Kaupmannahafnar.

Við það skellti hann upp úr eins og ég hefði sagt fyndnasta brandara í heimi; "Nú þú ætlar í FlyBus! Góður!" og ég áttaði mig á að hann myndi líklega hafa spurt hvort ég væri á leið eitthvað út á land.

Hann spurði mig um veðrið í Kaupmannahöfn og ég sagðist gera ráð fyrir að þar væru 25 stig og léttskýjað. Það leysti úr læðingi flóðbylgju dagdrauma um hvað það hlyti að vera frábært að vera í svo góðu veðri (helst skildist mér þó að seglskúta væri nauðsynleg til að njóta veðursins í botn).

Kollegi hans sem tók mig upp í á Kastrup dæsti hins vegar þegar ég spurði hvort þessi vika hefði verið jafn heitar og... Þar greip hann framm í fyrir mér með "og hinar fimm þar á undan? Já, því miður..."

Hann var öfugt við íslenska kollegann á því að skrepp í 15-20 stiga sumarveður hljómaði vel.

Ég skilaði mér heim um hálf-ellefu leytið að staðartíma og var aðkoman með prýðilegasta móti, ekkert of heitt og ekkert of mikil óreiða sem ég hafði skilið eftir.

Í dag er svo prýðilegt veður, eitthvað rétt um tuttugu stigin og þægileg gjóla - hér á kontórnum stefnir hins vegar í að verða ólíft enn eina ferðina.