thorarinn.com

Markaður fyrir lífstíð

01. apríl 2005 | 5 aths.

Ég hef aldrei velt því fyrir mér í neinni alvöru að fá mér tattú. Það er að segja ekki fyrr en núna undanfarnar vikur, og þær vangaveltur hafa undið hratt upp á sig.

Þegar Margrét systir kom í heimsókn til Köben spjölluðum við náttúrulega um alla heima og geima og þar á meðal tattúveringar. Mínar skoðanir á tattúum (a.m.k. út frá mínum skrokksdyrum séð) eru að tattú eigi að vera eitthvað sem er tímalaust - ekki að eltast við tískubylgjur (lesist; hlussustór træbal tattú) [hér var linkur á mynd af tattúi, fjarlægður í byrjun árs 2006] - enda er það auðvitað sjarminn við tattúveringar að þetta er ákvörðun fyrir lífstíð.

Mér finnst líka að tattúið/in þurfi að vera á stað þar sem maður sjálfur getur valið hvort maður flíkar því eða ekki (t.d. á upphandlegg, herðablaði eða álíka). Alltaf þegar ég sé fólk með tattú á höndunum eða hálsinum/höfðinu verður mér huxað til þess að það hljóti að vera óþægilegt að geta aldrei klætt tattúið af sér við þær aðstæður þar sem það er óviðeigandi. (Let's face it, tattú eru þrátt fyrir allt tískuvarningur (accessories) sem stundum passar að flíka og stundum ekki).

Með öðrum orðum, ef ég fengi mér tattú væri það eitthvað frekar lítið, ekki eitthvað tískumótíf, og líklega á upphandleggnum.

Þá kemur inn í spilið ein af myndunum sem ég hef unnið í kúrsinum um grafíska hönnun, hauskúpuútgáfunni af Tóró-nafninu:

Ég var (og er enn) helvíti ánægður með sjálfa hauskúpuna sem gæti alveg staðið ein og sér sem lógó (nú eða tattú).

Fyrir tilviljun bárust tattúveringar í tal á nýliðnum föstudagsbar og Trine, sem er líka á DKM línunni og flíkar mörgum flottum tattúum, benti mér á tvo gæja sem reka stofu sem heitir Kunsten på kroppen og hún hrósaði í hástert.

Það er auðvitað tímanna tákn að maður skuli notast við vefinn til að skoða tattúveringarstofur! Eins og sést hafa þeir gert margt flott (og flestallt í mótsögn við það sem ég sagði hér að ofan - a.m.k. stærðarlega séð).

Þegar ég átti svo leið framhjá prófaði ég að kíkja inn og spjalla við Colin og sýndi honum hauskúpuna á vefnum mínum. Hann vildi meina að hún hentaði vel fyrir tattú og hvatti mig til að láta slag standa.

Í stuttu máli lét ég verða af þessu í vikunni fyrir páskana. Ég var soldið bólginn og þrútinn fyrst á eftir (og mikið hrikalega sem þetta sveið fyrstu dagana!), en núna er þetta búið að jafna sig þannig að ég kynni stoltur:

Nýja tattúið mitt!

Ég lét setja það yfir bólusetningarörið á vinstri upphandleggnum og frá ákveðnum sjónarhornum gefur það létta þrívíddartilfinningu sem mér finnst helvíti flott. Hauskúpan er svolítið langleitari en í upphaflegu útgáfunni, en hún er kannski bara líkari mér fyrir vikið!

Þetta er eitthvað sem "gamla Þórarni" hefði aldrei dottið í hug að gera alvöru úr. Kannski Danmerkurlífið sé farið að hafa áhrif á minn karakter?

Nú þarf ég bara að kaupa mér dobíu af ermalausum bolum fyrir sumarið og töff sólgleraugu. Reykjavík, here I come!

Þeir sem til þekkja segja að eftir að maður hefur gleymt sársaukanum við fyrsta tattúið langi mann strax í annað. Ég held að ég bíði nú aðeins með það, en það er spurning hvað maður setur t.d. á hægri upphandlegginn (eitthvað sem þolir að striginn undir verkinu breytist í krumpaðan elliheimilisupphandlegg).

Bókstafinn Þ í rúnaletri/germönsku letri/handskrift? Galdrastaf? Nafnið mitt sem strikamerki? Hluta úr kínverskum matseðli (sbr. Sprite auglýsinguna)? Tillögur?